Święto i kultura. Tymi słowami moglibyśmy również nazwać wydarzenia ostatnich dni. Jakże z innej perspektywy dziś na nie patrzymy. Jakże inaczej patrzymy na Paschę i na Zmartwychwstanie Chrystusa niż uczniowie, których historię i doświadczenie opowiada nam dzisiejsza Ewangelia. Wróćmy w sercu na chwilę na drogę do Emaus...

Dołączył do nich. Zatroskał się o ich smutek.
Przejął się ich beznadzieją, żeby nie powiedzieć rozpaczą.
Szedł z nimi. Zaczął rozmawiać. I zaczął wyjaśniać.
Sięgnął do korzeni. Dotknął wszystkiego, co istotne.
Wreszcie przyjął zaproszenie na wieczerzę, bo wieczór się zbliżał.
I rozpoznali Go... po łamaniu Chleba...
Jedyne, co mogło wyrwać się z ich ust, to zawołanie: zostań z nami!
A On... odszedł, zniknął im z oczu.

Pozostała radość. Doświadczenie obecności. Euforia i powrót do pierwotnej miłości. Dla nich była to Jerozolima, Galilea, Kafarnaum...

A dla Ciebie?
Ty też szedłeś do swojego Emaus i Go spotkałeś.
Czy był to bajkowy fakt, czy realne wydarzenie historyczne?
Jesteśmy pod wrażeniem ostatnich dni: Dni Święta i Kultury.
Ale wiemy również, że On jest z nami. Jest po wszystkie dni, aż do skończenia świata.
To jest Zmartwychwstanie.